mogę zatracać się w blasku oczu tak jak w świetle ogniska i tak samo się przy nim grzać.
mogę uciekać w ramiona tak jak otulam się kocem by poczuć się na chwilę bezpieczna.
mogę mówić wszystko pomijając to co najważniejsze bo w trakcie mówienia przestaje być już w ogóle ważne.
mogę szukać rozwiązań mimo, że mam je pod ręką.
mogę biec nie odwracając się za siebie, palić mosty i nie słuchać nikogo innego poza sobą samą.
mogę uśmiechać się płacząc w środku i śmiać się płacząc.
mogę bać się strachu.
mogę każdego dnia wstawać z rana nie wiedząc zupełnie po co.
mogę robić wszystko byle tylko nie siedzieć bezczynnie.
mogę, tylko kiedy się zgubię?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz